παρανδρούμαι

-όομαι, Α

(για παρθένο) φθάνω σε ηλικία γάμου ή μένω άγαμη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ἀνδρῶ / ἀνδροῡμαι (< ἀνήρ, ἀνδρός)].